Dün neleri başardım: akşam keyifle girdim eve şarkılar söyleyerek. kızımı öptüm, oğlumu öptüm.. Kızımla sohbet ettim günü nasıl geçti diye. yemekten önce portakal yemek istediği için tartışmak züereydik ki kendimi durdurmayı başarıp portakaldan bir dilim kesip kabuklu verdim eline. "hiç böyle yememiştim" derken heyecanlıydı ve zevkle yedi o dilimi ben sofrayı hazırlarken. ardından da yemeğini bitirdi sorunsuzca :)
oğlum ise yine yüzüme bile bakmadı. babsına koştu onunla oynadı.. o arada yaşadığım sıkıntı hissi ile yine evimin Y kromozomu sahiplerine biraz söylendim biraz kırıldım. dün gece bloguma bir şeyler yazmayı hedeflerken bu hedefimi tamamen bıraktım :( ama ... kitap okuduk kızımla beraber, biraz geç yattık ama her ikimiz de kendi kitaplarımızda kaybolarak kitap okuduk. evimin erkekleri de kendi kendilerine uyudular oğlumun odasında.. kzılar erkekler partisi anlayacağınız.
sabah ise nasıl başladı hiç sormayın desem.. zor bu iş zor.. sinirlenmeden üzülmeden ağlamadan keyifle yaşamak istiyorum. istemek herşeyin başı.. ama evin kapılarını çarparak çıkınca, kavgalı başlayınca güne tüm moralim yine eksilerde.. fazla tepki verdiği için özür diledi eşim. beni seviyor ben de onu.. üzmek de istemiyorum onu. ama gülebilmek istiyorum. gülebilmek için değerli hissetmek istiyorum, yalnız hisstemek değil ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder